ZIL-158 - Sovyet döneminin şehir içi otobüsü

2024 Yazar: Erin Ralphs | [email protected]. Son düzenleme: 2024-02-19 19:55

ZIL-158 şehir içi otobüsü 1957'den 1960'a kadar Likhachev fabrikasında üretildi. 1959'dan 1970'e kadar üretim, Moskova Bölgesi Likino-Dulyovo'daki Likinsky fabrikasında devam etti. ZIL-158, Sovyet döneminin en popüler modeliydi, SSCB'nin neredeyse tüm otobüs filoları siparişe göre aldı. Bir fabrika ülkenin ihtiyacını tam olarak karşılayamıyordu ama üretim hızı iyiydi. 9515 ZIL-158 makineleri, Likhachev'in adını taşıyan Moskova tesisinde üretildi.

Bitkiyi değiştir

57'de, VI Dünya Öğrenci Gençlik Festivali'nin açılış gününde, 180 araba monte edildi ve test edildi. Üretimin Likino-Dulyovo'ya devredilmesinden sonra otobüslerin yıllık üretimi 1959'da 213, 1963'te 5419, 1969'da 7045 araçtı. Likinsky Otobüs Fabrikasında on yılda toplamda yaklaşık 50 bin otobüs üretildi. ZIL-158 modelinin (Li AZ-158) üretimi, 1971 yılına kadar küçük partiler halinde devam etti - son kopyanın toplandığı Mayıs 1973'e kadar, aynı yıl NAMI himayesinde endüstri fuarının bir sergisi haline geldi..

İyileştirme

ZIL-158 otobüsü, ZIS-155 modelinin modernizasyonunun bir devamıydı. Vücudu 770 milimetre daha uzun hale geldi. Yolcu kapasitesi, 32'si koltuklu olmak üzere altmış koltuğa çıkarıldı. 158. modelin dış tasarımı da gözle görülür şekilde güncellendi, pencereler farklı bir şekil aldı, ön panel daha modern hale geldi, arka kısım o zamanın modasına uygun bir şekilde köşeli bir çerçeve aldı. Fotoğrafı makalede yayınlanan ZIL-158 zamanında güncellendi. Modernizasyon santrali de etkiledi, motor yüzde 9 daha güçlü hale geldi.

Karayolu treni

1960 yılında, bir römork ve bir ZIL-158 traktörden oluşan ZIL-158 "Aremkuz-2PN" otobüs treni küçük bir seri halinde üretime girdi. Tren biraz garip bir isim "yeğen" aldı ve Moskova sokaklarında koşmaya başladı. İki yıllık operasyondan sonra, karayolu treni yalnızca yoğun saatlerde tamamen yüklendiğinden, geri kalan zamanın boş kaldığı için bu tür yolcu taşımacılığı terk edilmek zorunda kaldı. Ancak fikir tamamen unutulmadı ve bir akordeon otobüsü şeklinde daha da geliştirildi.

1960 yılında, modernize edilmiş ZIL-158 otobüsü Likinsky fabrikasında üretime alındı. Araba, basitleştirilmiş bir debriyaj, tek diskli, kuru olan temel versiyondan farklıydı. Debriyaj sepeti çok daha hafif hale geldi ve montajın kendisi daha güvenilir hale geldi. Arabaya değiştirilmiş dişli oranına sahip bir ZIL-164 arabasından bir şanzıman takıldı.

Sıcak havalarda yan camlar açılabildiği için kentsel kullanımda hiçbir anlam ifade etmeyen güncellenen modelden üst kapaklar kaldırıldı.

Televizyon prodüksiyonunda uygulama

ZIL-158 modelinin oldukça çok yönlü olduğu ortaya çıktı ve televizyon için mobil istasyonlar temelinde oluşturuldu. Bu kompleksler 1980 yılına kadar başarıyla işletildi. Geniş kabin, gerekli tüm aksesuarları, sabit ekipmanı, dinlenme alanını ve operasyonel çalışma ve canlı yayın için bir editoryal modülü kolayca barındırıyordu.

ZIL-158 otobüsündeki elektrik santrali ön tarafta, merkezde yer almaktadır. Kışın, motor kapağı kabini ve yolcu bölmesinin önünü ısıtmak için kullanılır. Yolcu mahallinin ortası ve arka kısmı da güçlü bir fan kullanılarak özel hava kanalları aracılığıyla motordan zorla gelen sıcak hava ile ısıtılır.

Şasi

Arka tekerleklere giden tahrik, iki dış yataktaki kardan mili aracılığıyla motordan dönüşü iletir. Süspansiyon, hem arka hem de ön, yay. Tüm tekerlekler, kollu amortisörlerle donatıldı. Üretimin sonunda, bir süre araca yeni hidrolik amortisörler takıldı. Dışarıda, gövde perçinler üzerinde metal levhalarla kaplandı. Yüksek kaliteli boyama ile yan taraflar oldukça modern görünüyordu.

Hizmetten çıkarma ve bertaraf

ZIL-158 otobüsleri Sovyetler Birliği'nin tüm bölgelerinde işletildi ve modern ulaşım için uygun kabul edildi. Ancak, gövde artık dayanamadığı için makinelerin hizmet ömrü 8-10 yılı geçmedi. Metal yorgunluğu ve korozyona yatkınlık etkilenir. 1973 yılındayeni bir model olan LiAZ-677, ZIL-158'in yerini aldı ve 158'inci, yavaş yavaş uçuşlardan çıkarıldı ve silindi. İlk başta eski arabaların gidecek yeri yoktu, otobüsler açıkta durdu ve paslandı. Ancak kısa süre sonra işletme başkanları, neredeyse bedavaya rahat bir otobüs satın alma fırsatı olduğunu fark ettiler ve zamanlarını doldurmuş arabaları satın almak için başvurmaya başladılar.

Büyük ölçüde eskimiş otobüsler, geçen yüzyılın 70'lerinin ikinci yarısında atıldı. 1976'da 158'incisi Moskova sokaklarını terk etti, 1977'de Minsk sokaklarından 1978'de Leningrad'daki yolları terk etti. 80'lerin başında, SSCB topraklarında yolcu taşımacılığı olarak kullanılacak neredeyse hiç ZIL-158 kalmamıştı. Hizmetten çıkarılan otobüsler, teknik durumları elverdiği takdirde işletmelere ve departmanlara devredildi, elden geçirildi ve daha uzun yıllar hizmet vermeye devam etti.