Yük kapasitesi ZIL-130: teknik özellikler, çalıştırma ve onarım

2024 Yazar: Erin Ralphs | [email protected]. Son düzenleme: 2024-02-19 19:44

Rusya'nın birçok sakini, deniz dalgası renginde boyanmış bir kabine sahip ZIL-130 kamyonun karakteristik görünümünü biliyor. Sovyetler Birliği'nde bu araba en büyük, en güvenilir ve bakımı en ucuz orta hizmet kamyonuydu.

Bu tekniğin tasarımının basitliği ve çok yönlülüğü, bu arabanın şasisini her türlü araç için, örneğin damperli kamyonlar ve otobüslerde kullanmayı mümkün kıldı.

Efsanevi araba nasıl yaratıldı

Birçok sürücü şu soruyu soruyor: Yük kaldıran ZIL-130'u nasıl yarattınız? Eski ZIS-150'nin yerini alması beklenen bir kamyon yaratma çalışmaları 1953'te başladı. IV. Stalin'in adını taşıyan ünlü fabrikadan tasarım mühendisleri geliştirmeyi üstlendi. Başlangıçta, yeni arabayı ZIS-125 veya 150M olarak adlandırmak istediler, ancak daha sonra 4 ton taşıma kapasiteli kamyona ZIL-130 adını vermeye karar verildi.

Makine mühendisliği alanındaki uzmanlar grubuna G. Festa ve A. Krieger başkanlık etti. Zaten 3 yıl sonra deneyimli bir kamyon monte edildi. Açık gövdesinde 4 tona kadar yük taşıyabilir.

Yük kaldıran ZIL-130'u test ettikten sonra mühendisler, seri üretime başlamadan önce bir yıldan uzun bir süre önce düzeltilen bir dizi eksiklik tespit etti.

1957'de, kaldırıcı ZIL-130'un oluşturulması için geliştirilen referans şartları değişti. Şimdi güncellenen araba, fabrika montaj hattından iki versiyonda üretildi: bir kamyon ve bir traktör.

5959'da, yeni bir motorla 4 ton taşıma kapasiteli ilk modifiye havadan ZIL-130 monte edildi. Daha sonra, test sahasındaki testi başarıyla geçti. Aynı zamanda, kabin tasarımı ZIL fabrikasının önde gelen sanatçısı T. Kiseleva tarafından geliştirildi.

Görünüm, yani ön cam ve kanatların şekli, kısmen yirminci yüzyılın 50'li yıllarına ait Amerikan kamyonlarından ödünç alındı

Birkaç düzine parça tirajlı otomobillerin deneme seri üretimi 1962 ortalarında başladı. 2 yıl sonra, tesisin tüm konveyörlerine ZIL-130 (araba taşıma kapasitesi 4 ton) monte edilmeye başlandı. Ancak modası geçmiş 164A modeli sonunda üretimden kaldırıldı.

1970'lerde, tesis yılda 6 tona kadar taşıma kapasitesine sahip 200.000'e kadar ZIL-130 "kısa" araç üretti.

1986'da Lenin fabrikası, modelin geniş bir modernizasyonunu gerçekleştirdi ve bunun sonucunda 130'uncusu ZIL-431410 olarak yeniden adlandırıldı. O zamandan beri, 1994 yılına kadar güncellenmiş bir sürüm toplandı. Ayrıca bu orta hizmet tipi kamyon, Novouralsk Otomobil Fabrikası tarafından 2010 yılına kadar AMUR markası altında üretildi.

Araba tasarımı

Birçok kamyon sever içinZIL-130'un teknik özelliklerinin ve taşıma kapasitesinin ne olduğunu merak ediyorum. Kamyon, arkadan çekişli kaporta tipi bir tasarıma sahiptir. Arabanın ilk versiyonlarında taşınabilecek maksimum yük 5,5 tondu. Modernizasyondan sonra ZIL-130'u kaldırmak, 6 tona kadar olan yükleri taşıyabilir.

Perçinli kamyon kasası, kanal profil direklerinden ve enine takviyelerden yapılmıştır.

Aks süspansiyonları yaprak yaylarda bulunur. Sorunsuz bir sürüş için ön aksta teleskopik amortisörler ve arka aksta yaylar sorumludur.

Motor tasarımı

İlk yük kaldırma damperli kamyonlar ZIL-130, altı silindirli V şeklinde üstten supaplı benzinli motorla üretildi. Güç ünitesinin hacmi 5,2 litredir. Motor gücünün 135 beygir gücüne ulaşması planlanmıştı ancak laboratuvar testleri sırasında mühendisler üzerinde 120 beygirden fazla güç geliştiremediler.

ZIL-130 yük kaldırma damperli kamyonların modernizasyonu sırasında motorları yenisiyle değiştirildi. Bu sefer 1E130 marka bir güç ünitesi araca yerleştirildi. Maksimum gücü 130 beygir gücü idi. Tasarımcılar burada durmadılar ve daha sonra ZIL-120 olarak adlandırılan yeni bir alt valf motoru geliştirmeye başladılar. Güç ünitesi, önceki modelle aynı güce sahiptir.

Motor çekişinde bir artış gerektiren referans şartlarındaki bir değişiklik sonucunda, mühendisler gücü 150'ye çıkarmak zorunda kaldılar. At gücü. Bu, altı litrelik yeni bir V şekilli 8 silindirli motorun geliştirilmesini gerektirdi. Tasarımcılar görevle başarılı bir şekilde başa çıktılar ve 1958'de, 151 beygir gücüne kadar güç geliştirebilen ilk deneysel motor ZE130 piyasaya sürüldü.

Teçhizat testinden sonra, motorda küçük değişiklikler yapılması gerekti. Bir yıl sonra tesis, bir kamyonun hareketi için bu ünitenin seri üretimine başladı. Gelecekte, motor çok sayıda iyileştirmeye tabi tutuldu.

Araba A-76 benzinle çalıştı, 100 km'de yakıt tüketimi yaklaşık 29 litreydi.

"ZIL-138" adlı kamyonun modifikasyonlarından biri LPG ekipmanı ile üretildi. Motor sıvılaştırılmış doğal gazla çalışıyordu. 138A modifikasyon kamyonu da icat edildi ve üretime alındı. Motoru sıkıştırılmış gazla çalışıyordu. Motor gücü - 120 beygir gücü.

1974'ten başlayarak, makine yapım tesisi yük kaldırma ZIL-130'a dayalı olarak aynı anda iki özel modelin üretimini organize etti: bir damperli kamyon ve bir toplu çiftçi. 130K işaretinin ilk araca atanmasına karar verildi. Dökme yüklerin (kum, toprak, çakıl vb.) taşınması için güçlendirilmiş şase ile üretilmiştir. Kamyonun ikinci modeline "130AN" adı verildi. Bu iki yeni araba, 110 beygir gücü üreten 6 silindirli alt valfli motorlarla donatıldı.

ZIL-130 arabaları da ihraç edildi. SSCB'nin yurtdışına seyahat eden modelleri üç güç ünitesinden biriyle donatıldı:

• dizel motor markası Perkins 6.345 (güç 140beygir gücü);
• Valmet 411BS motor (güç 125 beygir gücü);
• 137 beygir gücü geliştiren Leyland benzinli motor.

Hidrolik

Gövdenin rahat bir şekilde boş altılması için gerekli olan damperli kamyonlara bir hidrolik silindir yerleştirildi. Ağır yükleri kaldırma basıncı bir dişli pompa tarafından yaratıldı, PTO'ya monte edildi. Ancak ZIL-130 düz yataklı kamyonlarda hidrolik sistem yoktu.

Kamyon şanzıman

ZIL için bir dişli kutusu geliştirmek için eski bir ZIS-150 kamyonundan bir ünite alındı. Şanzımanın beş ileri vitesi vardır. Senkronizör ilk dört vitese monte edilmiştir. Beşinci vites düz. Tek diskli kuru kavrama mekanik olarak çalıştırılır.

Traktörler ve damperli kamyonlar için tasarımcılar, debriyaj kullanarak vites değiştirme özelliğine sahip iki vitesli bir arka aks geliştirmek istediler, ancak çok sayıda eksiklik nedeniyle ünite seri üretime alınamadı. Daha sonra, tüm ZIL modifikasyonlarının tek hızda bir arka aks ile tamamlanmasına karar verildi.

Yönetim

Efsanevi kamyon direksiyon mekanizması tarafından kontrol edildi. Somun ve vida prensibi üzerine inşa edilmiştir. Ayrıca hidrolik direksiyon vardı. Direksiyon kolonu kabine yerleştirildi. Üç kollu direksiyon simidi plastikten yapılmıştır.

Dışa aktarma seçeneklerindeAfrika ülkelerine gönderilmesi planlanan kamyona, otomobilin çalışma sıvılarını soğutan ek radyatör takıldı.

Kablolama

Kamyonun 12 voltluk elektrik şebekesi bir akü ile çalışır, negatif terminal araç gövdesine bağlıdır. Yük taşımacılığının modifikasyonuna bağlı olarak, motorlara farklı güçte (225 ila 1260 W arası) çeşitli modellerde jeneratörler kuruldu.

Oldukça büyük bir pil arabanın kabininin altına yerleştirildi.

Ordunun ihtiyaçları için, ZIL-130 kamyonlarının su geçirmez ve sızdırmazlık ekipmanları ile nemden korunan yükseltilmiş versiyonları üretildi.

Frenler

Tambur tipi kamyonun frenleri bir pnömatik tahrik ile donatıldı. Pnömatik çalışma için iki silindirli kompresörler ve ayrıca 20 litre kapasiteli alıcılar geliştirildi.

İlk ZIL-130 modellerindeki el freni, kabindeki bir kol kullanılarak etkinleştirilebilir. Açıldığında, manuel şanzımanın çıkış milinde bulunan fren mekanizması devreye girdi.

Tüm ZIL kamyonları, treyler pnömatik frenlerini buna bağlamak için bir çıkışla donatılmıştır. Bu donanım, aracın arkasında, çeki kancasının yanındaki şasi traversinde bulunur.

Sonraki kamyon modellerinde, arka ve ön akslara ayrı fren tahrikleri takıldı. Kaymayı önlemek için kuvveti ayarlayabilirler.

Ayrıca değiştive el freni. ZIL-130'un güncellenmiş versiyonunda, aracın park yerinden hareket etmesine izin vermeyen ayrı bir pnömatik sistem kullanıldı. Ana kampana frenlerin arızalanması durumunda arabanın acil olarak durdurulmasından da sorumluydu.

Vücudun ve kabinin görünümü

Kamyonun kabini tamamen metal, iki kapısı vardı. Hacmi üç kişiye kadar konaklamaya izin verdi: sürücü ve iki yolcu. Kış mevsimi için arabaya bir soba yerleştirildi. Silecekler ön camda bulunur. Kapılardaki camlar manuel olarak indirilip kaldırılır, yanlarında döner üçgen pencereler bulunur. İlk araba modellerinin çatısında iç havalandırma için delikler açıldı, ancak daha sonra tasarımcılar böyle bir teknolojik çözümden vazgeçti.

1974'e kadar kamyonlarda tekrarlayıcı yoktu. Daha sonra, modifiye edilmiş versiyonlarda, arabanın kanatlarına sarı dönüş sinyalleri yerleştirildi.

Sivil amaçlar için, ZIL kabinine tek parça bir ön cam takıldı. Kamyonun askeri versiyonunda ön cam aynı boyutta iki yarıdan oluşuyordu.

Modifikasyona bağlı olarak, kabinin dışında iki tip ızgara kaplaması vardı:

1. Hava kanalı için küçük yuvalar. Farlar kabinin alt kısmına tamponun üzerine monte edilmiştir.
2. Farlar ızgaranın üzerinde bulunur. Radyatörü soğutmak için kabinin önüne büyük delikler açılmıştır.

Kamyonun güçlendirilmesi için ahşaptan yapılmış bir yan platformu vartasarım, ayrıca bir metal amplifikatör kuruldu. Standart platform, arabanın yanlarında iki taraftan oluşuyordu. 130GU'nun genişletilmiş versiyonunda üç taraf yapıldı. Bir makine arızası durumunda kullanışlı olabilecek aletleri saklamak için kabinde zeminin altında bir yer sağlandı.

Tekniğin kapsamı

ZIL-130'un taşıma kapasitesini zaten belirledik. Hangi amaçla serbest bırakıldılar? Bu tür küçük tonajlı kamyonlar (izin verilen maksimum yük 6 tondur) ülke ekonomisinde çok faydalıydı. Tacikistan markalı makineli otobüslerin modifikasyonlarından biri, sıvı kargo taşımacılığı için tanklar, kum ve çakıl teslimatı için damperli kamyonlar ve mobil teknik araçlar. Yangınları söndürmek için, bir su deposu, yangın hortumları ve bir rezervuardan su pompalamak için pompalarla donatılmış itfaiye araçları montaj hattından çıkarıldı.

Silahlı kuvvetler için ZIL-130E kamyonunun özel bir ordu versiyonu oluşturuldu. Böyle bir makinenin ekipmanı ayrıca büyük kapasiteli bidonlar, bir dizi alet, karanlıkta araba farlarını maskelemek için kapaklar içeriyordu. Kamyonlar da bir yan ve tente yüksekliği artırıldı. Bazı modellerde sağ taraftaki elemana 170 litre benzin için tasarlanmış ek bir yakıt deposu takıldı.

Kamyon yükseltmeleri

ZIL-130 otomobilinin uzun yıllar üretimi içintasarımcılar 3 büyük ölçekli güncelleme gerçekleştirdi ve ardından modelin adı değişti. İlk modernizasyon 1966'da başarıyla tamamlandı. Ardından güncellenen kamyona ZIL-130-66 adı verildi. İkincisi 10 yıl sonra gerçekleşti. İsim ZIL-130-76 olarak değiştirildi. Son büyük yükseltme 1984'te gerçekleşti. Daha sonra modelin adı ZIL-130-80 olarak değiştirildi.

İlk modernizasyon sırasında, ilk revizyondan önce arabanın ana birimlerinin kaynağını 200 bin kilometreye kadar artırmak mümkün oldu. Mühendisler ayrıca güç ünitesinin gücünü de artırdı.