LuAZ-967M: teknik özellikler, ayar ve açıklama

2024 Yazar: Erin Ralphs | [email protected]. Son düzenleme: 2024-02-19 19:49

1950'lerin başında, SSCB askeri departmanı, mühimmat teslim etmek ve yaralıları savaş koşullarında taşımak için basit bir araç yaratma fikrini ortaya attı. Fikrin ortaya çıkması için ana katalizör, Kore Savaşı deneyimiydi. Çatışma sırasında kullanılan tam boyutlu araçlar bu tür görevleri tam olarak yerine getiremedi.

İlk gözleme topaklı

Güç ünitesi olarak müşteriler M-72 motosikletinin 23 beygir gücünde bir motorunu sundu. Böyle bir dilek, teknolojinin birleşmesini en üst düzeye çıkarmak için dile getirildi. İlk olarak, geliştirme siparişi Irbit Motosiklet Fabrikasının tasarım bürosu tarafından alındı. Projenin kaba bir incelemesi ve analizinden sonra IMZ siparişi bırakmak zorunda kaldı. IMZ uzmanlarının yardımıyla NAMI tarafından daha fazla çalışma yapılmaya başlandı. Araca TPK (Forward Edge Transporter) çalışma unvanı verildi.

Geleceğin LuAZ askeri aracının ilk taslağı Yu. Dolmatovsky tarafından geliştirildi. Ancak yaptığı iş, görev tanımından çok farklıydı ve müşteri tarafından reddedildi. Ancak bu proje sayesinde görev sonuçlandırıldı ve bir dizi noktada belirtildi.

Yeni konsept

İkinci proje ünlü tasarımcı B. Fitterman tarafından geliştirildi. Arabası, ilk projenin aksine, öne monte edilmiş bir güç ünitesine sahipti. Başlangıçta, dört tekerlekten çekiş ilkesi, yeni bir şanzıman oluşturulmasını gerektiren makinenin tasarımına dahil edildi. Otomobilin düşük yüksekliğini sağlamak için tekerlek süspansiyonu burulma çubuklarından bağımsız hale getirildi.

Müşteri, sürücünün ve iki yatalak yaralının kesinlikle sınırlı büyüklükteki kabine yerleştirilmesini talep ettiğinden, sürücü koltuğu arabanın ekseni boyunca yerleştirildi. Yaralılar için yerlerde oturan yolcular için katlanır banklar vardı. Başka bir orijinal çözüm, makineyi yatar pozisyondan kontrol etmeyi mümkün kılan katlanır bir direksiyon kolonuydu. Bu karar, müşterinin makinenin minimum yüksekliğini sağlama gereksinimi tarafından belirlendi. 1956'nın sonunda, gelecekteki TPK LuAZ-967'nin (LuAZ 967) böyle standart dışı bir projesi askeri departman tarafından onaylandı.

İkinci projenin fiyaskosu

Motosiklet motorlu bir arabanın ilk prototipi 1957'de yapıldı, ardından NAMI projeyi geliştirmek için çalışmaya devam etti. Bu iyileştirmeler sırasında, gelecekteki LuAZ-967M, yerden yüksekliği 262 mm'ye çıkarmayı mümkün kılan ünlü tekerlek dişlilerini aldı.

NAMI 032 adı altında değiştirilen prototip, reddedildiği sonuçlara göre bir sonraki test döngüsünü geçti. Artık müşteri kendi gereksiniminden - M 72 motordan - memnun değildi.yetersiz güç, makinenin su engellerini aşamaması ve yapının aşırı ağırlığı.

Tünelin ucundaki ışık

LuAZ-967M, V şekilli hava soğutmalı motoruyla "Zaporozhets"in yaratılmasını kurtardı. Zaten 1961'de, M 72 motosiklet motoruyla modernize edilmiş ikinci bir prototip inşa ediliyordu, ancak yapısal olarak makine yeni bir motor türüyle donatılabilirdi.

Bir yıl sonra, yeni bir "kalbin" entegrasyonu üzerinde çalışmak üzere bir prototip Kommunar fabrikasına transfer edildi. IMZ ve NAMI fabrikalarının birçok tasarımcısı Zaporozhye'deki yeni bir ofise taşındı.

Zaporozhye varyantı

Ön kenar konveyörü LuAZ-967M'nin son konsepti yeni konumda oluşturuldu. Güç ünitesi olarak 27 beygir gücünde bir MeMZ 966 motor kullanıldı. İletim prensibi değişti - ön tekerlekler değiştirilemez bir tahrik aldı ve arka tekerlekler gerektiğinde sürücü tarafından bağlandı.

Arka aks tahriki benzersiz bir şemaya göre yapılmıştır - kutu ve aks çelik içi boş bir boru ile sert bir yapıya bağlanmıştır. Borunun içinden bir tahrik mili geçti. Şanzımandaki kardan mafsalları ve diferansiyeldeki kraker nedeniyle aks milleri arka aks muhafazasına göre serbestliğe sahipti. Çekiş aralığını genişletmek için şanzımana bir redüksiyon dişlisi ve bir arka aks diferansiyel kilidi dahil edildi. Bu cihazların kontrolleri sürücü koltuğuna getirildi.

Makinenin ön tarafında, motor krank milinin ayak ucu tarafından sürülen bir vinç vardı. Vincin asıl amacı,yaralılarla plastik sürüklüyor. Volokushi, makinenin standart ekipmanına dahil edildi. Ayrıca kit, engelleri aşmak için metal merdivenler içeriyordu. Merdivenler yanlara yerleştirilebilir ve koruyucu ekran görevi görebilir.

Tüm araç kontrol kolları, sürücünün bacaklarının arasında gövdenin zeminindeydi. Direksiyon simidinin arkasında tipik bir kamyon gösterge paneli vardı. Ortadaki gösterge panosunda bir hız göstergesi vardı, solunda basınç ve yağ sıcaklığı göstergeleri, sağda yakıt ve akü şarj göstergeleri vardı. Ayrıca, kalkan üzerinde birkaç kontrol lambası ve anahtar vardı. Direksiyon kolonu bir projektör ve bir direksiyon kolonu anahtarı ile donatıldı.

Seriye giden uzun yol

Bu formdaki araba ZAZ-967 adını aldı ve testten sonra seri üretim için önerildi. Ancak Kommunar fabrikasının başka bir modelin üretimini başlatma fırsatı yoktu, bu nedenle arabanın belgeleri Lutsk Makine İmalat Fabrikasına (LuMZ) aktarıldı. Tesis, TPK ve sivil bir SUV modeli 969B'nin üretiminde uzmanlaşmaya başladı.

Sivil araçların üretimi 1967'de başladıysa, nakliyecinin üretiminde tekrar sorunlar ortaya çıktı. Araba resmi olarak 1969 yılında LuAZ-967 adı altında hizmete girdi ve çeşitli birliklere teslimat için tasarlandı. Ancak askeri şubelerin her biri, makinede sürekli iyileştirmelere yol açan tasarım hakkında kendi gereksinimlerini ve yorumlarını ortaya koydu. LuAZ-967 asla seri üretilmedi,sadece izole örnekler vardı.

Seri olmayan bir makinenin modernizasyonu

Pilot gruplarından LuAZ-967 arazi araçlarını kullanma deneyimi, daha güçlü bir motora olan ihtiyacı gösterdi. Durum, 37 beygir gücündeki MeMZ 968 motorunun üretimine başlayan Melitopol Motor Fabrikası tarafından tekrar kurtarıldı. Bu motorun 967 endeksi altındaki ordu versiyonu, uzun süredir acı çeken bir konveyöre kuruldu.

MeMZ 967 motoru, değiştirilmiş bir soğutma sistemindeki sivil motordan farklıydı. Yağı ayrı bir elektrikli fanla soğutmak için ek bir radyatör içeriyordu. Motorun eksenel fanı, silindir kanatçıklarından üflemedi, havayı içlerinden çekip motor bölmesinden dışarı attı. Bir ordu aracının geniş bir sıcaklık aralığında güvenilir bir şekilde çalışması gerektiğinden, motor bir 5PP-40A çalıştırma cihazı ile donatıldı. Cihaz, manifolda düşük buharlaşma sıcaklığına sahip yanıcı bir sıvının (eter sülfür) enjekte edildiği bir şırıngaydı.

İsteğe bağlı olarak, araç bir hava ön ısıtıcısı SHAAZ 967-1015009-01 ile donatıldı. Yapısal olarak, taşıma için uyarlanmış ZAZ araçlarından özerk bir ısıtıcıydı. Set, ısınan motorun bileşenlerine sıcak hava sağlamak için metal oluklu manşonlar içeriyordu.

Değişimlerin geri kalanı önemsizdi - arabanın dış tasarımının unsurları biraz değişti, tekerlek küçültme dişlilerinin dişli oranı azaldı. 1972'de, ilk makine partisitestler. Elde edilen sonuçlara göre, otomobil şimdi LuAZ-967M adı altında seri üretim için tekrar önerildi.

Uzun zamandır beklenen dizi

Araba, 1975'te montaj hattından çıkmaya başladı, yani. İlk teknik atamanın yayınlanmasından neredeyse 20 yıl sonra. Makinenin serbest bırakılması yalnızca ordunun emriyle gerçekleştirildi ve neredeyse SSCB'nin çöküşüne kadar devam etti. Son kopyalar 80'lerin sonunda toplandı. Üretimin durdurulması, yeni araç siparişini durduran ordunun finansmanındaki bozulmadan kaynaklandı. Toplamda yaklaşık 20 bin TPK toplandı.

Araç temelinde, çeşitli silahları kurmak için çeşitli modifikasyonlar oluşturuldu - yer ve hava hedeflerini yok etmek için el bombası fırlatıcıları, geri tepmesiz tüfekler ve roketatarlar. Bu tür kendinden tahrikli üniteler sınırlı deneysel çalışmalarda üretildi.

Aynı zamanda, modernize edilmiş bir sivil versiyon üretime girdi. Makine, tasarım sadeliği ile ayırt edildi, bugün popüler olmaya devam ediyor. LuAZ-969M'nin ayarlanması yaygındır. Modifikasyon yöntemleri, genişliklerinde çarpıcıdır - sıvı soğutmalı motorların montajı, orijinal tasarıma sahip tamamen metal gövdelerin montajı ve çok daha fazlası.

Aracın pilot versiyonu LuAZ-967MP adı altında üretildi. Taşıyıcı, bir radyo istasyonu ve mürettebat için sedyeler için düzenli yerlere yerleştirildi. Dışarıda, devriye versiyonu bir ön tampon, dikiz aynaları ve yolcu bölmesi üzerinde bir tente ile ayırt edildi.

Seri değişiklikler

Üretim sırasındaLuAZ-967M tasarımı çeşitli değişikliklere uğradı. 1978'de araba, uluslararası standartlara tam uyumlu aydınlatma ekipmanı aldı. Bu değişiklik, konveyörün halka açık yollarda kullanılmasını mümkün kıldı. Direksiyon kolonunda tek bir arama farı yerine, vücudun köşelerinde iki sabit far kullanıldı. Arka yuvarlak aydınlatma armatürleri, dikey olarak düzenlenmiş standart model FP133 dikdörtgen kombine lambalarla değiştirildi.

İkinci büyük revizyon birkaç yıl sonra yapıldı ve makinenin kaldırma kuvveti konusuna değinildi. Sızdıran bagaj kapağı yapıdan çıkarıldı ve gövdeye giren suyu dışarı pompalayan bir Malyutka ev tipi pompa takıldı. FP133 arka lambaları artık yatay olarak monte edilmiştir.

Tasarımı tamamlamanın üçüncü aşaması 80'lerin ortalarına denk geldi. Arabaya biraz modernize edilmiş 39 beygir gücünde bir motor takmaya başladılar ve makine bileşenlerinin sızdırmazlığını iyileştirdiler. Suyu gövdeden dışarı pompalamak için kullanılan orijinal pompa tasarıma yeniden dahil edildi.

Günlerimiz

SSCB'nin çöküşünden kısa bir süre sonra, depolama depolarından askeri teçhizat satışı başladı. Bu makineler arasında TPK makineleri de vardı. Birçok sahip, LuAZ-967M'yi bağımsız olarak geliştirir ve ayarlar.

Harici modernizasyonun ana yönü, gövdenin önüne ve arkasına elektrikli tamponların takılmasının yanı sıra arazi lastikleriyle daha büyük tekerleklerin takılmasıdır. Arabanın içi, tente için daha konforlu koltuklar ve yaylarla donatılmıştır. Ayarlama sayesinde LuAZ-967'nin teknik özellikleri fark edilir şekildeiyileştiriyorlar. Ancak, genellikle herhangi bir araba koleksiyonunun süslemesi haline gelen orijinal durumlarındaki arabalar özellikle takdir edilmektedir.